Nazi's, hotdogs en de SP

Er is al veel over geschreven. Hele huwelijken gaan er aan kapot. De goedkope hotdogs ( 50 cent) beneden bij de kassa. Deze van varkensorganen gemaakte smurrie is zo ongezond dat frequente eters uiteindelijk door overgewicht in de ziektewet belanden om daarna  voorgoed met  het stempel arbeidsongeschikt door het leven te gaan. Zolang dat nog duurt dan. Als ik het zie weet ik dat het jaar daarop het eigen risico weer tientallen euro’s omhoog zal gaan. De pas overleden eigenaar, Ingvar Kamprat  (whats in a name) , fanatiek nazi en jodenhater is miljardair geworden. Eigenlijk onbegrijpelijk dat dat soort mensen in staat worden gesteld een imperium op te bouwen. Alsof je een geregistreerde pedofiel de leiding geeft over de ballenbak van Smulland. Ik vind Ikea gewoon eng. Ik kom er alleen omdat ik een busje heb en af en toe voor een familielid een bed of kastje moet ophalen. Als ik er ben ren ik naar het restaurant, koop een broodje zalm en ga met mijn rug richting de mensen zitten met uitzicht op de A9. Alles beter dan ongezond Nederland te zien zitten eten. Ik ben ook de uitvinder van de zogenaamde “Ikea Schreeuw” . Die heb ik tien jaar geleden geïntroduceerd . De reden daarvoor was dat ik altijd  verdwaalde onderweg naar de uitgang. Je werd in die tijd zo’n beetje langs elk artikel geleidt voordat je naar buiten mocht. Ik begon dan maar te schreeuwen en werd in mijn kraag gegrepen door een beveiliger. Via de nooduitgang werd ik dan vrij  snel het gebouw uitgezet. Ik was kennelijk niet de enige schreeuwer. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk is Ikea gezwicht en hebben ze een kortere route gemaakt. Ik was daar ooit een keer met mijn vrouw om tapijtjes te kopen. Buiten stond een grote groep demonstranten van de SP te protesteren tegen het feit dat de antisemiet, Ingvar Kamprat ,het nodig vond om een grote collectie tapijtjes in India door kinderen te laten maken. Ik was in die die tijd vrij close met de SP en had net een contract getekend voor 15 optredens om samen met Jan Marijnesse  door het hele land  muzikale ondersteuning te verlenen tijdens de regionale verkiezing- campagne. Ook kreeg ik opdracht het nieuwe SP lied te schrijven. Ik rende naar het restaurant en bestelde mijn zalmbroodje. Op de tafel lag een folder met allemaal foto’s van tapijtjes. Het duurde even voor ik door had , dat het een folder van de SP was , waarin precies stond aangegeven welke tapijtje door Indiase  kinderhandjes  waren vervaardigd . Toen mijn vrouw met haar boodschappenwagentje het restaurant kwam binnen rollen bleek dat zij precies al die vervloekte tapijtjes had gekocht. Ik stelde voor om gescheiden ( dat bedoel ik nou met huwelijken die die ontploffen) naar buiten te gaan. Ik zou immers zomaar herkend kunnen worden  als muzikaal exponent van de SP . Mijn vrouw werd bij de deur vernederd, beschimpt, beledigd en bespuugd terwijl ik bij de kassa, twee hotdogs tegen mijn zin naar binnen werkte. Ik heb dit verhaal overigens later aan Jan Marijnesse ,de grote roerganger verteld en die kon er smakelijk om lachen. Ik werd tijden de verkiezing campagne opeens gebeld door het hogere kader van de SP. Of wij zin hadden om buiten de campagne om een gratis optreden te doen tijdens een demonstratie bij een nieuw te openen filiaal van Ikea in Duiven. Hoewel ik mij  solidair voelde met hun protest acties wilde ik niet de rest van de band blootstellen aan het nemen van principiële keuzes. Dus we besloten het niet te doen. De volgende dag werd ik gebeld door een evenementen bureau met de vraag of ik wou spelen tijdens de opening van een nieuw Ikea filiaal te Duiven. Ook dit was een principiële kwestie. Ik kon het natuurlijk niet maken om deze overigens goedbetaalde klus aan te nemen. Mij werd gevraagd voor een waardige vervanger. Die vond ik in het duo ‘Accorde Vi’. Twee fantastische muzikanten met een 4Tuoze Matroze verleden. Helaas voor hen bestond het contract uit te veel kleine lettertjes waardoor ze gedwongen werden veel te lang te spelen, bij een tochtige ingang,  terwijl ze werden weggehoond en vernederd door de fanatieke demonstranten van de SP. ( Bij deze nogmaals mijn excuses voor het doorschuiven van deze klus) . Violist Olivier de Jonge had er na twee uur zo zijn buik van vol dat hij uit een soort meligheid de legendarische zin zei:  ‘ Vijfentwintig Jaar Ikea.. Vijfentwintig jaar Kinderarbeid. De bedrijfsleider die zich als een soort Gestapo achter een Ikea kast had verschuild tikte de violist op zijn schouder. Of hij even naar het kantoor kon komen. Daar werd gelijk naar Zweden gebeld. Hij hoorde een enorme Goebbels-achtige tirade door de telefoon. Het moet Ingvar Kamprat himself geweest zijn . Het duo ‘Accorde Vi ‘werd ter plekke ontslagen en heeft nooit een cent mogen ontvangen voor de twee uur die zij wel hebben gespeeld. Ik sprak de woedende violist een paar dagen later. Ik zei tegen hem dat je in zo’n  situatie altijd moet ontkennen. Je zei: ‘Vijfentwintig jaar Ikea..Vijfentwintig jaar Kinder Ontbijt’..anyhow bij deze nogmaals mijn excuses