Het is hier afschuwelijk !
Dat waren de woorden die een drummer van een oud soulbandje
van mij uitsprak toen we voor een week in de hippieclub Las Dalias op Ibiza
gingen spelen. Hij refereerde daarmee aan het hoge Sodom en Gomorra gehalte van
de op xtc heen en weer bewegende meute. Hij sprak het woord ‘Afschuwelijk’ uit
met een prachtig Brabants accent. Zijn zachte G sneed door je ziel als hij het zei.
Het is hier afschuwelijk! Dat waren zoeven ook mijn gedachtes toen ik een half
uur geleden naar het hoofdpodium van de
Uitmarkt liep. Het is bij mij om de hoek en ik dacht dat het wellicht een goeie
gelegenheid was om te netwerken. Er werd een stuk uit een musical opgevoerd. Op
het podium speelde het showorkest van Maurice Luttikhuis. Een aardige man met
wie ik ooit in Carré heb opgetreden. Ik
vertel dit om aan te geven dat ik geen loze stuurman aan de wal ben. Op een
soort catwalk stond een slecht gekleed meisje en een nog slechter geklede man.
Het meisje zong op een manier zoals wij dat in onze rock and roll scene zouden
betitelen als ‘Uit haar Kut te Brullen’ .
De jongen probeerde net zo hoog als haar te zingen. Mijn tenen kromden zich in
mijn schoenen. Er stonden een paar
duizend mensen te kijken. Toe het lied was afgelopen kregen ze nauwelijks
applaus. Dat kwam omdat het afschuwelijk was.
