vrijdag 9 april 2021
Wil je een blikkie ?
zaterdag 3 april 2021
Ik mis je
In het jaar 2008 liep ik na een destructief avondje overmatig alcoholgebruik uit te waaien op het prachtige strand van IJmuiden. Het was ijskoud en het voelde alsof de snerpende wind rechtstreeks via mijn neusgaten en ogen mijn hersenen teisteren. Een eindje verderop stond een vrouw die ik het beste kan omschrijven als de ‘verschijning’ in de fantastische Madonna clip ‘Frozen’ . Zij leek een stukje boven de grond te zweven, droeg een dun, felgekleurd, blauw gewaad, staarde geheel ongevoelig voor de ijzige kou, naar de woeste zee. Toen ik haar op één meter naderde richtte zij haar vinger naar de einder en mompelde ‘Mijn man…mijn man…’ Geconcentreerd tuurde ik de horizon af in de hoop een klein scheepje te zien. Toen ik mij weer tot haar richtte was ze verdwenen. Niet weggelopen ofzo…gewoon helemaal verdwenen. Mijn door alcohol benevelde gedachtes liepen vast op één constatering…dit was een visioen…een waangedachte al dan niet veroorzaakt door een tijdelijk delirium. Ik kon ‘s avonds in bed, de gedachte aan de vrouw niet meer loslaten, wilde eigenlijk de fles aan mijn mond zetten om te vergeten maar vond uiteindelijk de gebeurtenis te bijzonder om uit mijn hoofd te wissen. Midden in de nacht werd ik opgeschrikt door een krakend geluid .Plotseling waaide er een koude wind door mijn kamer. Ik deed mijn ogen open en zag tot mijn grote schrik de vrouwelijke verschijning aan de rand van mijn bed staan. Met dezelfde blik waarmee zij naar de zee had gestaard keek ze nu mij aan. Mijn adem stokte in mijn keel en ik grabbelede nerveus naar de lichtschakelaar. Toen ik die had gevonden en het licht aanzette was de verschijning verdwenen. Snel deed ik het licht weer uit in de hoop haar weer te zien maar helaas…het bleek de laatste keer te zijn geweest. Ik heb haar nooit meer gezien. Om dit waargebeurde verhaal in de geschiedenis te verankeren besloot ik er een lied over te schrijven. Een lied over verdriet en hoop van een vrouw wiens man ergens achter de golven is verdwenen. Inspirator en collega Jef Hofmeister heeft daar ook zo’n mooi lied over geschreven. ‘Het graf van een Zeeman’ (te beluisteren op onze zeedee ‘Klap van de Giek’). Al gauw bleek dat deze ingrijpende gebeurtenis uit mijn leven, niet te omvatten was in een enkel lied. Het moest een symfonie worden…en het werd de IJmuider Symfonie. Een half jaar lang zondigde ik mijzelf af om aan deze megaklus te werken. Ik realiseerde mij ook dat ik niet over de technische vaardigheden, maar vooral over het geduld, beschikte om arrangementen te maken voor 55 verschillende instrumenten. Ik vroeg mijn toenmalige accordeoniste Jina Sumedi mij te helpen bij de arrangeren. Het werd een vruchtbare samenwerking waarmee Jina zich niet alleen ontpopte tot bekwaam arrangeur maar ook tot mede-componist. De rest is geschiedenis. We kregen de gouden driehoek (kapitaal, cultuur & politiek) op één lijn en reisden af naar Praag om de cd op te nemen met het voltallige FILMharmonic Orchestra Prague. Op 29 augustus 2009 kwam onze droom uit. Met 55 muzikanten en 200 koorleden vond de première plaats van de IJmuider Symfonie op het Havenfestival IJmuiden. Toch wil ik jullie nog even terugnemen naar het moment dat ik in alle eenzaamheid, die vrouw op het strand zag staan. Deze gebeurtenis was de directe inspiratiebron voor het lied wat ik kort daarna heb geschreven. ‘Ik mis je’. In de clip te zien met het voltallige 4Tuoze Orkest maar op ons nieuwe album wordt dit weer teruggebracht naar basis, waar het ooit begon. In al zijn simpelheid met een gitaartje, accordeon en viool. Op dezelfde plek waar ik het ooit schreef. Waar ik mij dagenlang, net als nu, als een kluizenaar had afgezonderd om geconcentreerd te kunnen werken. https://www.youtube.com/watch?v=GKAKbai6hrU
woensdag 24 februari 2021
Goddelijke inspiratie
Gisteren werd ik op de scooter, met de verplichte helm op , 30 km per uur, over de Overtoom, bijna door het razende verkeer overreden. De avondklok zou immers ingaan. Ik heb het vaker gezien op de snelwegen in Israel, vlak voor de shabbat. Met 140 km per uur razen de orthodoxe reli’s in hun volgepakte , veel te kleine wagentjes aan alle kanten langs je heen. De tegen het raam gedrukte kinderschare kijkt je boos aan omdat je niet op tijd aan de kant gaat terwijl hun kleine dreadlockjes agressief uit de open ramen wapperen. Ik wist niet dat Jehova de doodstraf heeft uitgesproken over zijn volgelingen wanneer zij 5 minuten te laat aankomen. In de bermen liggen rokende omgeslagen auto’s met hier een daar keppeltje , hoge hoed en in het slechtste geval wat bewegingsloze lichamen. Wanneer ze niet op tijd aankomen zullen ze de auto aan de kant moeten zetten en met hun grote gezinnen per voet verder gaan zoals Mozes hen uit Egypte leidde. Ik kijk om me heen. De auto’s rijden krankzinnig hard. Iedereen wil voor de avondklok thuis zijn, geen 95 euro boete betalen. Plotseling word ik bevangen door golven van onrecht. Ik ben geen virusklager en verzet me in principe ook niet echt tegen de maatregelen. Die tijd heb ik gehad in de jaren tachtig waarin ik zo’n beetje iedere dag met de ME op de vuist ging voor…ja voor wat eigenlijk.? Het zal wel om gratis wonen zijn gegaan. Maar deze keer is het een gevoel wat ik nog niet eerder heb gehad. Ik kwam namelijk uit een creatieve muzikale en theatrale meeting. Tijdens dit samen zijn daalde er een goddelijke inspiratie, door Jehova zelf verzonden, op mij neer. Een roes van vreugde, mijn vingers vlogen over de gitaarsnaren en speelde hemelse muziek en de pen die ik vast hield deden Vondel, P.C Hooft, Komrij en Slauerhoff verbleken. Hier, op het W.G terrein, werd de Nederlandse cultuur verrijkt en geschiedenis geschreven. Ik kreeg allerlei ideeen: Dit is het moment voor een culturele revolutie. Gooi al die klootzaken inclusief de dj’s die ze draaien, van de radio af …nooit meer Gordon…nooit meer Froger of Jolink..nooit meer Jan Smit en last but not least…nooit meer Rob Kemps van de Snollebollekes. Laten we gebruik maken van deze crisistijd voor een culturele ommeslag…weg met dit soort kermisklanten…weg met die dominerende middelmatigheid. Zet mannen als Jimmy Rosenberg weer in de picture…maak docu’s over onze overleden helden als Johnnie Meijer en Leo Fuld. Koester je culturele verleden en breng het weer tot leven. Te beginnen bij de publieke omroep. Mijn eerder beschreven goddelijke inspiratie werd bruut afgebroken door die wrange maatregel…maar ok…het moet alleen niet te vaak gebeuren. Zou handhaving erin trappen als ik zeg dat ik de wereld wil verbeteren, te beginnen in Nederland. Wie geeft mij daar een verklaring voor af? Na een ware dodenrit ben ik net op tijd thuis. De klok van de Oosterkerk slaat negen keer. Ik zit lang voor me uit te staren in de hoop nog een sprankje inspiratie te mogen ontvangen. Het licht in mij is gedoofd. Ik pak een bierpul en schenk hem tot aan de rand vol met goedkope rode wijn. Als ie leeg is zet ik de tv aan. Op 1…met je raadt het al… Rob Kemps van de Snollebollekes. Wat heeft hij te melden. Oh... hij heeft op een kerkhof in Frankrijk gewerkt en vindt Jaque Brel goed. Op 1 is toch van de publieke omroep waar wij belasting aan betalen? Wie heeft hem een verklaring gegeven met toestemming om na 21.00 nog op straat te zijn ? Ik zweer het mensen..ik laat me nog liever omscholen tot handhaver om die klojo en de verantwoordelijke voor zijn verklaring heel agressief op de bon te slingeren, vast te binden en in de rioolput van de middelmatigheid te storten…hee..voelde ik daar niet een vleugje van inspiratie terugkomen ?