Wie kent ze niet..de mannen van de Organisatie? . De top 25
van S’Neerlands grootste topcriminelen. Ach ja , er wordt er weleens eentje
omgelegd, maar er is een wachtlijst. De jongere generatie staat te trappelen om
er bij te komen. Ik zelf leerde ze kennen in het Amsterdamse Hilton Hotel in de
jaren negentig. Het Mekka, waar muzikanten , criminelen en illustere zakenlui
elkaar ontmoetten. Met de Italiaanse directeur Roberto Payer was het feest
compleet. Wij speelden daar op de jaarlijkse Salonbootjes Revue. Varend en
zingend van het Hilton naar het Apollo Hotel met criminelen, escortgirls en ceo’s van gerespecteerde
bedrijven. En altijd liters champagne drinken en je vooral niet afvragen wie
dat allemaal betaalde..Op een gegeven moment werd ik dwingend met iets wat voelde als metaal, hardhandig op mijn schouders getikt. Ik draaide mij om en
zag een groot zwetend hoofd met daarop een ondoordringbare zwarte zonnebril
geplakt. Het hoofd grijnsde en er werd een hand naar mij toe gestoken. Aan een van de vingers zat
een zware dikke 18 karaats gouden ring . Dat verklaarde
de opkomende pijn in mijn schouder. Het hoofd begon tegen mij te praten “Hee,
speel jij dat liedje over Amsterdam nog eens voor mij, Kapitein”. Ik greep de
hand en voelde een soort klamheid die je bij alcoholisten vaak tegen komt.
Altijd maar zweten. “Amsterdam, weet je wel, die komt een beetje aan mij”zei
hij bijna dreigend . Op het dat moment voelde ik dat hij 50 gulden in mijn
hand had gestoken. Schichtig keek ik om me heen of mijn bandleden het ook
gezien hadden, trok mijn hand terug en stak het briefje snel in mijn zak . Ik
riep de band bijeen en zei..”Kom op mannen..Wie aan Amsterdam komt “ Hebben we
net gedaan kreeg ik toegeworpen. “Maak niet uit ,, spelen..!!”.. Wat zat jij
nou te lullen met die Holleeder kreeg ik na afloop te horen. Ik schrok er van.
De grote Willem Holleeder kende ons repertoire of schrok ik omdat ik betrapt
was op het weg moffelen van 50 gulden ? .
Tijdens het verdelen van het zwarte gage stopte ik die 50 erbij om iedere
verdenking van verduistering de kop in te drukken. Ik fantaseerde dat “Wie aan Amsterdam komt, die
komt ook een beetje aan mij…BANG !!”, gezongen werd tijden een liquidatie. Twee weken later werd ik gebeld door een vrouw
die ons gezien had tijdens de Salonboot Revue. Of we op een begrafenis wilden
komen spelen. Renee Froger die komt ook..maar die krijgt 15000 gulden voor een
kwartiertje zingen ..jullie natuurlijk wat minder ..Bij de poort van Zorgvliet
kwam een grote stoet Hells Angels aanrijden met daar achter een rijtuig met
een witte kist er op . Ik moest denken aan het openbaar ministerie die een week
daarvoor een onderzoek had opgestart tegen de Hells Angels. Het zou een criminele organisatie zijn . “Wie
is er eigenlijk dood? ”Vroeg ik aan een omstander”. Ik had mij volkomen blind
gestaard op het gage wat ons beloofd was
. “Iemand van De Organisatie” hoorde ik hem geheimzinnig zeggen “Maar niet zo
hoog “ In de aula van de begraafplaats, die helemaal vol stond met de
allerduurste bloemstukken zag ik ze staan..de hele top 25 ..niemand zat achter
de tralies.
Klap van de Giek !! Lang Leve de Bananen Republiek !!