Scooters, koopwoningen en gevaarlijke eenlingen

‘Je weet toch dat je hier je scooter niet mag starten? Je weet het toch?’ Frieda staat op vier veilige meters hoogte, vanaf het balkon , bij de ingangspoort van Matrozenhof,  Givanni toe te spreken. ‘Ja mevrouw. ..het spijt mij..Ik had het moeten weten.’  ‘Het spijt je helemaal niet Givanni. Ik lees het van je gezicht! ‘ ‘Mevrouw, het spijt mij echt . Ik was er niet helemaal bij met mijn hoofd. Ik heb de laatste tijd nogal nare dingen meegemaakt.’ ‘Dat is jouw probleem Givanni. Daar heb ik niets mee te maken.’ Het is tijd om in te grijpen. ‘Laat hem met rust Frieda en ga naar huis!’ zeg ik. ‘Als Givanni wit was geweest had je niets gezegd. Ik rijd en start ook altijd op het Matrozenhof Tegen mij durf je niks te zeggen.’ voeg ik er nog aan toe. Stampvoetend loopt Frieda weg terwijl ik Givanni een knipoog geef. Frieda is zo’n geval. Ze heeft niets te doen behalve iedereen in de gaten te houden. De orde en regels moeten gehandhaafd worden zoals zij dat wil anders belandt ze in een inrichting. Givanni ken ik vanaf het moment dat ik op Matrozenhof kwam te wonen. Mijn eerste echte kennismaking was op het moment dat zijn oudere broertjes de postbode in elkaar  beukten. Die had de kleine Givanni een zwarte aap genoemd. ‘Zo is het wel genoeg mannen. Hij heeft zijn straf nu wel verdient.’ zei ik tegen de broertjes. Ze stopten gelijk met slaan. ‘Ja buurman ..U heeft gelijk ..het is wel genoeg zo.’ Het Matrozenhof is een vesting van sociale woningbouw op de Kadijken waar de koopwoningen zich als een ziekte door het gebied verspreiden en het hof langzaam in een wurggreep nemen. Ook van binnenuit worden de sociale woningen snel verkocht op het moment dat er iemand vertrekt. De samenstelling hier is pikant te noemen. De vijfkamer appartementen worden bewoond door grote gezinnen van Surinaamse en Marokkaanse afkomst. ( en door ondergetekende Nederlands/Israelische) . Op de 2 kamer appartementen wonen veelal witte vrijgezelle mannen die eigenlijk altijd klagen en nooit een hand zullen uitsteken als je ze om hulp vraagt. Mijn vrouw werd een keer achterna gezeten door een geflipte oude Turk met een mes in zijn handen. Hij dacht dat we zijn kleinkinderen mee naar Israel wilden nemen. Onze buurtjes van Marokkaanse afkomst en de broertjes van Givanni waren er als eerste bij om mijn vrouw te beschermen.

‘Gaat het Givanni?’ vraag ik hem voordat hij met zijn scooter weg rijdt. ‘Dank u buurman. Het gaat nog niet zo goed, maar ik probeer er het beste van te maken.’  ‘Sterkte Givanni!’ roep ik hem na terwijl hij gas geeft. Afgelopen  November ging Givanni de was ophalen voor zijn moeder. Op de Wittenburgergracht liet hij de motor draaien. Toen hij uit de wasserette kwam zag hij dat er een witte man van een jaar of veertig op zijn scooter sprong en er vandoor ging. Hij wist wie de man was en ging ’s avonds met een paar vrienden verhaal halen. De witte man kwam naar buiten en schoot   Ayman Mouyah  dood en verwondde Givanni. Givanni kreeg een revolver op zijn hoofd en hoorde de klik van de trekker. De kogels waren op. De moeder van Givanni liet mij op een a-viertje zien waar de bijna fatale kogel zat..tussen zijn hart en longen. Operatie was geen optie..te gevaarlijk..Bij de laatste schietpartij in het speeltuingebouwtje op Wittenburg waar Mohamed Bouchikhi werd vermoord  kreeg Givanni twee kogels in zijn nek..het moet niet gekker worden..

Jaque Brel, Roxeanne Hazes en spelen in Noord Holland

Roxeanne Hazes wint de prestigieuze Edison Award. Toch even googelen of iedereen het er mee eens is. Zoekwoorden: Roxeanne Hazes, kritiek en Edison. Resultaat: Roxeanne Hazes krijgt kritiek tijdens de Edison uitreiking voor het feit dat zij loshangende borsten heeft. In mijn vorige betoog stelde ik al  dat Nederland muzikaal moet worden heropgevoed en dat daarom eerst de rotte appels moeten verdwijnen. Dat geldt dan nu ook voor de jury van de Edison Awards. Ik kreeg er gelijk het volgende gevoel bij. ..Die juryleden komen uit de provincie Noord Holland. Het kan niet anders. Eén van de grootste horror stories uit deze cultuur hatende provincie is het optreden van Jaque Brel in Bergen in  1964, live opgenomen door de vpro televisie. De opnames vonden plaats in Het huis met de Pilaren. De eigenaar had afgedwongen dat bezoekers, voornamelijk ongeïntereseerde pensionado’s  tijdens het concert een peperduur diner moesten verorberen met tikkende vorken op het porselein en glasgerinkel  als gevolg. De grote Jaque Brel was  terecht not amused. Een dergelijke botheid had hij nog nooit gezien. Hij weigerde zijn gage en smeet het op de grond. Meester vertaler Ernst van Altena, die Brel naar Nederland had gehaald, schoof net voordat de woedende  Brel in grote vaart naar Brussel zou rijden, een enorme Alkmaarse kaas, met een diameter van 50 centimeter door het autoraam.’’Excusez moi et Bon Fromage Jaque’ waren de legendarische woorden van Altena. Jaque kon er wel om lachen, maar nooit meer zou hij terugkeren naar het gebied waar er respectloos met muzikanten wordt omgegaan. Ik heb in de jaren tachtig veel in Noord Holland gespeeld. Het publiek stond altijd met de rug naar je toe, zo dicht mogelijk tegen de bar aangeplakt. Als we na een optreden gefrustreerd in de kleedkamer zaten kwam de promotor binnen. ‘Ze vinden het te gek. Zo zijn ze hier nou eenmaal..ze willen een toegift.’ ‘Echt waar?’ vroegen wij dan heel naïef . We sprongen het podium weer op het geen met gejuich werd begroet. Na de eerste noten draaide men zich weer massaal om en bleek de bar wederom interessanter te zijn dan onze muziek. Dit is het milieu waarin de juryleden van de Edison Awards zijn opgegroeid. Ik had in de jaren tachtig een zogenaamde Laissez Passer, die mij zowel in de Melkweg als Paradiso vrije toegang verschafte. Ieder dag bezocht ik zodoende een concert. Ik heb nog nooit, en ik herhaal..nog nooit een journalist gezien die  uit zijn dak  ging bij de meest waanzinnige optredens. Ze hadden het altijd te druk bij de bar waar ze irritant luid tegen elkaar stonden te schreeuwen. Schreeuwen? Ja , dat kan Roxeanne als de beste    

Johan Derksen heeft gelijk !!

Hij mag soms omstreden uitspraken doen ( meestal om te provoceren) maar afgelopen week hoorde ik Johan Derksen iets roepen over de zangkwaliteiten van Roxeanne Hazes. Hij zei letterlijk ‘Ik heb nog nooit in mijn leven een zangeres live zo vals horen zingen als Roxeanne Hazes.’ Op zijn respectabele leeftijd kon hij bovendien aangeven dat haar album nog best te pruimen is omdat daar dagen aan gesleuteld is  zodat het in ieder geval nog ergens op lijkt. Het is, voor zover ik weet , voor het eerst dat iemand zich openlijk op tv  uitspreekt over de slechte muzikale kwaliteit die bij ons kennelijk de norm is en  die wij op de nationale en commercieele tv door ons strot geduwd krijgen. Maar het wordt allemaal nog abstracter. Mensen die zangers als Gordon, Jolink en de meest verschrikkelijke Renee Froger, verachten vinden de ‘echte’ Nederlandse toppers zoals Herman Brood en Anouk geweldig. Dat het buitenland daar heel anders over denkt maakt ze niet veel uit. De realiteit is echter dat onze   ‘echte’ toppers nog nooit één voet aan de grond hebben gekregen in het buitenland. Dat heeft echt niet alleen met de angelsaksische  mafioze platenindustie in London en Los Angeles te maken. Dat heeft alles te maken met een gebrek aan creativiteit, zakelijk inzicht en vooral orginaliteit. In Engeland en Amerika  lopen duizenden Anouks en Hermannen rond. Vaak nog veel beter ook. Nederlandse acts die wel een beetje in het buitenland scoren zijn , behalve de dance scene, bijvoorbeeld Carol Emerald en Within Temptation. Het succes zit hem hier letterlijk in het woordje áct’. Carol Emerald heeft een gewiekste act. Beetje jaren vijftig, mooie kledinglijn maar om nou te zeggen dat zij een soul diva is of vanuit haar hart zingt… Datzelfde geldt ook voor Within Temptation. Een act , een formule ..kijk ons een gotic zijn. Het is niet te vergelijken met de zgn ‘eerlijke ‘muziek zoals soul, blues of rock and roll.

En ik weet het. Het is in dit land not done om collega muzikanten af te zeiken maar ik heb een beetje recht van spreken. Ik ben al 30 jaar zelfstandig muzikant die kan leven van zijn eigen creativiteit. En als ik zing ‘Wordt er nog gezopen of hoe zit dat’ meen ik het ook niet altijd en maak mijzelf schuldig aan het opvoeren van een act. Maar mijn parodien worden altijd afgewisseld met liederen die recht uit het hart komen. Ik ben godzijdank ook geen bn’r die in elk praatprogramma of quiz acte de presence  hoeft te geven om zo zijn geld bij elkaar te snabbelen terwijl hij de laatste jaren geen fatsoenlijk album meer heeft afgeleverd. De basis van onze onkunde heeft te maken met het muzikale klimaat waarin wij opgroeien en waarin we opgevoed worden. Wat door de media door onze strot wordt geduwd. Zolang Roxeanne Hazes , die overigens gewoon lekker moet blijven door ‘zingen’, zich in het milieu van Tros en Avro ophoudt is er niets aan de hand. Maar als programma’s als ‘De Wereld draait door’ of festivals als Noorderslag haar gaan uitnodigen is er iets structureels mis in ons land. Dan dooft het licht.  Een mooie vergelijking vind ik altijd de wereld beroemde Egyptische zangeres Oum Kalthoum. Toen zij werd begraven lag het hele openbare  leven in Cairo plat. Iedereen in de Arabische wereld, van analfabeten tot academici zongen haar liederen mee. Liedjes waarvan de muzikale structuren  net zo complex zijn als die van Beethoven. Het kan dus wel..een land, een volk  opvoeden met kwalitatief goeie muziek. We moeten ophouden ons zelf geweldig te vinden en goed bestuderen waarom al die Engelse bandjes wel wereldwijd doorbreken. Als je in de champions leaque wilt mee meespelen moet je aan de basis beginnen. Eerst met  de grote  opruiming beginnen en alle rotte appels er uit halen. Daarna  investeren in echt talent..succes er mee !!

   https://www.youtube.com/watch?v=tqSUZlOgzZ8