Gefopt !

Een eiland hebben vlakbij Amsterdam. Wie wil dat niet. Ik heb er in ieder geval eentje. Of althans een stukje van. Een zalig oord van rust en bezinning. Het enige nadeel is dat je bij Noorderwind , toch altijd die A2 hoort zoemen en als je pech hebt, ook nog eens de A9. Maar er is sinds éen jaar een nieuw fenomeen aan de horizon verschenen; De T-kruising die de Winkeldijk verbindt met de paralelweg langs de A2. Het is tevens een beruchte sluiproute voor als de 5-banige A2 weer eens dichtslibt. De bestuurders van de, over het algemeen peperdure auto’s, rijden met hoge snelheid richting hun mega villa’s, ergens aan de Vinkeveense plassen. De gemeente Ronde Venen heeft om de snelheid te beperken een aantal drempels laten aanleggen, maar het lijkt erop dat die alleen maar de feestvreugde van het hardrijden verhogen. Ik meen af en toe een welgemeende ‘Yihaaa’te horen als er weer eens een auto overheen vliegt. Sinds kort hangt er ook een bord, voor de auto’s die vanaf Amsterdam richting Vinkeveen rijden. Een bord waarop staat dat rechts voorrang heeft. Geen haaientanden of andere waarschuwingen, gewoon een heel saai bord. De voorrangssituatie wordt massaal genegeerd. Als ik in een bijna ‘zen’ toestand van mijn eilandje kom aanrijden schiet ik gelijk in de stress module bij het naderen van de T-splitsing. Ik heb de volgende verdeling gemaakt; ¼ rijdt zo verschrikkelijk hard dat ze uberhaubt niet kijken wat er zich op de weg afspeelt. Zij zullen nooit stoppen en als ze dat toch doen belanden ze waarschijnlijk in de vangrail van de A2. Categorie 2 komt iets minder hard aanrijden en zal wanneer ik mijn recht op voorrang neem met grote kracht op de remmen moeten staan. Het derde kwart zijn de twijfelaars, die nauwkeurig bestuderen of jij ook twijfelt om vervolgens toch voorrang te nemen. En dan heb je de laatste categorie die gewoon stopt om je voorrang te geven. De grootste problemen heb ik met categorie 2. Als ik mijn voorrang neem ontstaat er een levensgevaarlijke verkeerssituatie. Ik heb het een paar keer gedaan. De verontwaardiging is groot. Als ik naar het voorrangsbord wijs krijg ik middelvingers en scheldkanonnades toegeworpen. Met andere woorden; De rust die ik op mijn zeneiland heb opgebouwd is binnen 5 minuten verdwenen. Toen ik gisteren naar huis reed hoorde ik overal sirenes loeien. Er had kennelijk een ongeluk plaatsgevonden op de A2. Ik naderde de T-splitsing terwijl mijn hart sneller begon te kloppen. Van links kwam een politieauto uit categorie twee aanrijden. Als ik iemand wil aanpakken op zijn rijgedrag dan zijn het de mannen met petten wel. Ik stuurde de auto ongeveer een meter de weg op maar de bestuurder van de politieauto gaf geen krimp en reed zonder zwaailichten of sirene door. Ik maakte een verontwaardigd gebaar ( Nee geen middelvinger).Toen ik vanaf de oprit bij Abcoude de A2 op wilde draaien werd ik agressief klemgereden door dezelfde politiemannen. Beiden stapten ze uit. Het waren twee puistenkoppen met petten. “De reden dat wij u aanhouden is dat u een biertje op uw dashboard heeft staan.’ Ik pakte het blikje Heineken bier en hield het voor zijn neus. ‘Kijk ‘zei ik . ‘Nul komma nul. Het is alcoholvrij bier. De andere agent kwam er met zo’n blaas apparaat naast staan. Je zag aan de uitdrukkingen op hun gezicht dat ze met een verloren strijd bezig waren. Aan mij was het om beleefd maar vooral rechtvaardig te blijven. ‘U moet toch blazen’ zei één van de puistenkoppen met de wanhoop in zijn stem en ogen. Aan de motoriek en gelaatsuitdrukkingen kon je zien dat ze hoopten dat ik alcohol in mijn bloed had. Euforisch blies ik mijn adem in het apparaat. Het laatste sprankje hoop verdween. ‘Het is goed zo. U kunt verder rijden.’ antwoordde de agent neerslachtig. ‘Nee , het is niet goed zo. ’pareerde ik . ‘Waarom gaf u mij geen voorrang bij de Winkeldijk?’ Even leek het er op alsof ik geknars in hun hersenen hoorde. Met een onzeker stemmetje, politie onwaardig, piepte één van de agenten; ‘We hadden een melding.’ Zijn collega keek hem trots aan. Zo snel had hij zijn vriend nog nooit horen liegen