We hebben net de Russische Beer gehad. Ijskoude Siberische tafrelen maar nu
hebben we dan eindelijk ook de Russische
Krokodil….of het is eigenlijk meer de Nederlandse variant op de Russische
Krokodil. Om het even glashelder uit te leggen. ..Een meisje vergeet haar
opblaaskrokodil in een zwembad. De volgende dag komt zij met haar moeder het
plastic monster ophalen. De man achter
het loket wil allerlei persoonsgegevens van het meisje hebben terwijl de
krokodil achter hem tegen de boekenkast staat geparkeerd. De moeder zegt: ‘Maar
hij staat daar.’ Waarop de man vervolgens reageert met: ‘Jaaaa..hij staat daar.’
Om hem vervolgens niet aan het meisje terug te geven.. Ik ben opgegroeid in het
tijdperk van de koude oorlog. Hoewel ik pas 4 jaar was merkte ik thuis de
spanning rond de Cuba crisis. We moesten allemaal bang zijn voor de Russen. De James
Bond films met de wrede Russische boeven of de bloedmooie Russische vrouwelijke
dubbel spionnen. Geheimzinnige duikboten, grens overschrijdende straalvliegtuigen
en afluisterapparatuur in de hotelkamers. We werden er dagelijks mee
doodgegooid. Na de perestrojka en de glasnost van Gorbatsjov werd alles veel
relaxter, althans in de berichten waarmee de media ons voedde. Wat er zich
werkelijk afspeelt op het grote toneel, zullen wij als nietige aardbewoners
natuurlijk nooit te weten komen. Feit was en is dat het voor ons , maar ook
voor Russen veel makkelijker is geworden om elkaar te bezoeken. Het laatste jaar
is de situatie toch weer aan het kantelen. Er zijn weer Russische onderzeeërs,
de straaljagers vliegen ons luchtruim binnen, hackers, militaire interventies
etc etc. Dat is eigenlijk sinds het aantreden van President Trump. Deze zakenman
bevond zich vaak in Moskou omringt met de mooiste Russische hoeren. Op de vraag
aan Poetin of hij dat kon bevestigen gaf hij een legendarisch antwoord: Ik zou
het niet weten, maar wat ik wel weet is dat Rusland de mooiste hoeren ter
wereld heeft.’ In mijn ogen een fantastisch antwoord welke bijdraagt aan de
algehele ontspanning tussen de twee wereldmachten. Zelf was ik in december voor
het eerst in Sint Petersburg, waar zo’n beetje elk vooroordeel wat in mijn
gebrainwashte brein was opgeslagen met betrekking tot Rusland , per seconde
sneuvelde. De mensen waren lief en behulpzaam, goeie kroegen, relaxte sfeer en geen politie of soldaat gezien en
ja..inderdaad..hele mooie vrouwen. De Russische bureaucratie bleef ons bespaard
totdat we op het vliegveld van Sint Petersburg te horen kregen dat er die avond
geen KLM vlucht vertrok. Er woedde een
ware sneeuwstorm over Amsterdam en
Schiphol heeft kennelijk geen sneeuwschuivers op het platvorm staan. Iets waarover
elk ander land, waar wel eens een sneeuwvlokje valt, natuurlijk wel over beschikt. De dames van
Aeroflot waren ons zeer behulpzaam. Zij zorgden voor een vlucht naar Moskou met aansluiting naar Amsterdam. Het probleem
was alleen dat om 24.00 ’s nachts ons driedaagse visum verliep. In Moskou
aangekomen meldden wij ons bij de KLM desk. Die waren zo laat natuurlijk niet
meer aanwezig. Het was weer Aeroflot die ons de weg wees. Verderop staat een
paal met het woordje ‘Consul’ er op. Daar hangt een telefoon aan. Pak de
telefoon en je problemen worden opgelost. Het eerste wat de consul zei is dat
we de volgende ochtend naar de Nederlandse ambassade moesten gaan, ofwel met ander woorden…’Fuck off! En laat mij
slapen!’ . Maar we drongen en smeekte hem om ons te helpen. Hij wilde
vervolgens een bewijs hebben dat de vlucht van Sint Peterburg naar Amsterdam
was gecanceld. Dat bewijs kan in principe alleen afgegeven worden door de KLM ,
die zoals eerder vermeldt uitblonk door afwezigheid. Wij weer terug naar de
Aeroflot dames. Die stonden letterlijk één minuut na te denken om uiteindelijk
met het woordje ‘Fuck it’ te eindigen. We kregen een brief, met daarop allemaal
stempels van Aeroflot, waarop stond dat de vlucht gecanceld was. Het heeft nog
een hele nacht geduurd voordat we de ‘Consul’ uit zijn kantoortje konden
trekken, We merkten vooral dat er grote bereidheid was om via sluipwegen de enorme
logge Russische bureaucratie te ontwijken
met als eindresultaat, zij het na lang wachten…een oplossing. Hoe anders gaat
het in Nederland. Mijn oudste dochter had eergisteren haar kaarthouder met
rijbewijs, ov jaarkaart creditcard etc in het vliegtuig laten liggen. We werden
gisteren gemaild en opgebeld met de mededeling dat we het tot ’s avonds laat
konden ophalen in de aankomsthal bij de infodesk van Schiphol. U raadt het al….helemaal
niets..Voor de rijksdocumenten moesten wij overigens naar de Marechaussee gaan.
Die bleek inderdaad het rijbewijs te hebben. Dus even terug naar af..De
kaarthouder wordt gevonden.. Vervolgens haalt de Mareschaussee het rijbewijs er
uit en zegt dat we voor de rest van de kaartjes naar ‘Lost
and Found’ moeten gaan ‘Heeft u een
nummertje?’ vraagt men ons bij Lost and Found?
‘Nee, die hebben we niet gekregen!’ ‘Ja sorry , maar dan kunnen wij u niet helpen.’ ‘Maar hij ligt daar …Godverdomme!’ schreeuw
ik inmiddels…’Jaaa, hij ligt daar.’antwoord de man gevat. Weer even terug
..Iemand vind de kaarthouder, gaat ermee naar de marechaussee, die het
rijbewijs eruit haalt en vervolgens kennelijk afgeeft bij Lost en Found, zonder
daar een nummer aan te verbinden. Ofwel de Russische Krokodil met grote
verschil dat in Rusland er uiteindelijk wel een oplossing wordt gevonden en op
Schiphol dus niet. Wat is de moraal van dit verhaal?
Dat dankzij het hoerenbezoek van Donald Trump in
Moskou wij opeens weer een hekel aan de Russen moeten hebben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten