woensdag 14 maart 2018

De Russische krokodil en de mooiste hoeren




We hebben net de Russische Beer gehad. Ijskoude  Siberische tafrelen  maar  nu hebben we dan eindelijk ook  de Russische Krokodil….of het is eigenlijk meer de Nederlandse variant op de Russische Krokodil. Om het even glashelder uit te leggen. ..Een meisje vergeet haar opblaaskrokodil in een zwembad. De volgende dag komt zij met haar moeder het plastic monster  ophalen. De man achter het loket wil allerlei persoonsgegevens van het meisje hebben terwijl de krokodil achter hem tegen de boekenkast staat geparkeerd. De moeder zegt: ‘Maar hij staat daar.’ Waarop de man vervolgens reageert met: ‘Jaaaa..hij staat daar.’ Om hem vervolgens niet aan het meisje terug te geven.. Ik ben opgegroeid in het tijdperk van de koude oorlog. Hoewel ik pas 4 jaar was merkte ik thuis de spanning rond de Cuba crisis. We moesten allemaal bang zijn voor de Russen. De James Bond films met de wrede Russische boeven of de bloedmooie Russische vrouwelijke dubbel spionnen. Geheimzinnige duikboten, grens overschrijdende straalvliegtuigen en afluisterapparatuur in de hotelkamers. We werden er dagelijks mee doodgegooid. Na de perestrojka en de glasnost van Gorbatsjov werd alles veel relaxter, althans in de berichten waarmee de media ons voedde. Wat er zich werkelijk afspeelt op het grote toneel, zullen wij als nietige aardbewoners natuurlijk nooit te weten komen. Feit was en is dat het voor ons , maar ook voor Russen veel makkelijker is geworden om elkaar te bezoeken. Het laatste jaar is de situatie toch weer aan het kantelen. Er zijn weer Russische onderzeeërs, de straaljagers vliegen ons luchtruim binnen, hackers, militaire interventies etc etc. Dat is eigenlijk sinds het aantreden van President Trump. Deze zakenman bevond zich vaak in Moskou omringt met de mooiste Russische hoeren. Op de vraag aan Poetin of hij dat kon bevestigen gaf hij een legendarisch antwoord: Ik zou het niet weten, maar wat ik wel weet is dat Rusland de mooiste hoeren ter wereld heeft.’ In mijn ogen een fantastisch antwoord welke bijdraagt aan de algehele ontspanning tussen de twee wereldmachten. Zelf was ik in december voor het eerst in Sint Petersburg, waar zo’n beetje elk vooroordeel wat in mijn gebrainwashte brein was opgeslagen met betrekking tot Rusland , per seconde sneuvelde. De mensen waren lief en behulpzaam, goeie kroegen, relaxte sfeer en  geen politie of soldaat gezien en ja..inderdaad..hele mooie vrouwen. De Russische bureaucratie bleef ons bespaard totdat we op het vliegveld van Sint Petersburg te horen kregen dat er die avond geen KLM vlucht vertrok. Er woedde  een ware sneeuwstorm over Amsterdam  en Schiphol heeft kennelijk geen sneeuwschuivers op het platvorm staan. Iets waarover elk ander land, waar wel eens een sneeuwvlokje valt,  natuurlijk wel over beschikt. De dames van Aeroflot waren ons zeer behulpzaam. Zij zorgden voor een vlucht naar Moskou  met aansluiting naar Amsterdam. Het probleem was alleen dat om 24.00 ’s nachts ons driedaagse visum verliep. In Moskou aangekomen meldden wij ons bij de KLM desk. Die waren zo laat natuurlijk niet meer aanwezig. Het was weer Aeroflot die ons de weg wees. Verderop staat een paal met het woordje ‘Consul’ er op. Daar hangt een telefoon aan. Pak de telefoon en je problemen worden opgelost. Het eerste wat de consul zei is dat we de volgende ochtend naar de Nederlandse ambassade moesten gaan, ofwel  met ander woorden…’Fuck off! En laat mij slapen!’ . Maar we drongen en smeekte hem om ons te helpen. Hij wilde vervolgens een bewijs hebben dat de vlucht van Sint Peterburg naar Amsterdam was gecanceld. Dat bewijs kan in principe alleen afgegeven worden door de KLM , die zoals eerder vermeldt uitblonk door afwezigheid. Wij weer terug naar de Aeroflot dames. Die stonden letterlijk één minuut na te denken om uiteindelijk met het woordje ‘Fuck it’ te eindigen. We kregen een brief, met daarop allemaal stempels van Aeroflot, waarop stond dat de vlucht gecanceld was. Het heeft nog een hele nacht geduurd voordat we de ‘Consul’ uit zijn kantoortje konden trekken, We merkten vooral dat er grote bereidheid was om via sluipwegen de enorme logge  Russische bureaucratie te ontwijken met als eindresultaat, zij het na lang wachten…een oplossing. Hoe anders gaat het in Nederland. Mijn oudste dochter had eergisteren haar kaarthouder met rijbewijs, ov jaarkaart creditcard etc in het vliegtuig laten liggen. We werden gisteren gemaild en opgebeld met de mededeling dat we het tot ’s avonds laat konden ophalen in de aankomsthal  bij  de infodesk van Schiphol. U raadt het al….helemaal niets..Voor de rijksdocumenten moesten wij overigens naar de Marechaussee gaan. Die bleek inderdaad het rijbewijs te hebben. Dus even terug naar af..De kaarthouder wordt gevonden.. Vervolgens haalt de Mareschaussee het rijbewijs er uit en zegt dat we voor de rest van de kaartjes naar   ‘Lost and Found’  moeten gaan ‘Heeft u een nummertje?’ vraagt men ons bij Lost and Found?  ‘Nee, die hebben we niet gekregen!’  ‘Ja sorry , maar dan kunnen wij u niet helpen.’  ‘Maar hij ligt daar …Godverdomme!’ schreeuw ik inmiddels…’Jaaa, hij ligt daar.’antwoord de man gevat. Weer even terug ..Iemand vind de kaarthouder, gaat ermee naar de marechaussee, die het rijbewijs eruit haalt en vervolgens kennelijk afgeeft bij Lost en Found, zonder daar een nummer aan te verbinden. Ofwel de Russische Krokodil met grote verschil dat in Rusland er uiteindelijk wel een oplossing wordt gevonden en op Schiphol dus niet. Wat is de moraal van dit verhaal?
Dat dankzij het hoerenbezoek van Donald Trump in Moskou wij opeens weer een hekel aan de Russen moeten hebben

Geen opmerkingen:

Een reactie posten